پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی قزوین با انجام یک مطالعه تاثیر عصاره الکلی هسته خرما را بر ضد ویروس تبخال در مدل حیوانی بررسی کردند. نتایج این پژوهش نشان داد خرما دارای خواص ضد ویروس تبخال بوده که از آن می‌توان جهت بهبود بیماری حاصل از این ویروس استفاده کرد. 
به گفته سمانه اله یاری کارشناس آزمایشگاه دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی قزوین، ویروس «هرپس سیمپلکس تیپ یک» عامل ایجاد ضایعات پوستی و زگیل تناسلی است، به این علت داروهای متعددی که اکثراً شمیایی هستند برای مقابله با آن استفاده می‌شود که به علت مقاومت بدن به درمان‌های شیمیایی و عوارض متعدد، سبب شده تا راه‌های جایگزینی برای درمان انتخاب شود.
وی افزود: یک نمونه از این راه‌ها استفاده از ترکیبات طبیعی با خواص ضد ویروسی می‌باشد که دارای اثرات جانبی کمتری نسبت به ترکیبات شیمیای هستند.
اله یاری در ادامه گفت: ویروس هرپس از خانواده هرپس ویریده و زیر خانواده آلفا هرپس ویرینیه می‌باشد. این ویروس همچنین سبب ایجاد زخم‌هایی در دهان می‌شود داروهای درمانی مورد استفاده شامل آسیکوویر است که توسط تیمیدین کیناز ویروسی فعال می‌شود و سبب مهار DNA پلی مراز ویروس شده و از تکثیر ویروس در سلول‌های آلوده جلوگیری می‌کند. پژوهشگران زیادی در تلاش هستند تا داروهای دیگری برای درمان عفونت حاصل از این ویروس بدست بیاورند که عوارض جانبی کمتری داشته باشد.
این کارشناس آزمایشگاه افزود: خرما یک گیاه تک لپه ای و گرمسیری جزوه تیره نخل‌ها است یک میوه کاملاً غنی محسوب می‌شود اثرات ضد میکروبی خرما در مقالات گوناگون بررسی شده است ولی اثر ضد ویروسی آن روی ویروس هرپس هنوز به اثبات نرسیده است با توجه به مهم بودن این موضوع این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد ویروسی عصاره میوه خرما و هسته خرما بر روی ویروس هرپس سیمپلکس تیپ یک در مدل حیوانی انجام شد. 
سمانه اله یاری با بیان اینکه نتایج تیم تحقیقاتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین نشان می دهد خرما دارای خواص ضد ویروس تبخال بوده و عصاره الکلی هسته آن دارای بیشترین اثر ضد ویروسی علیه تبخال است که از آن می‌توان جهت بهبود بیماری حاصل از این ویروس استفاده کرد. وی مزایای پماد تهیه شده از عصاره الکلی هسته خرما را درمان سریعتر بیماری، ارزانتر بودن و عوارض ناچیز نسبت به درمان با داروی شیمیایی عنوان کرد و گفت بدن در درمان با این عصاره طبیعی دچار مقاومت دارویی نمیشود.
 شایان ذکر است این پروژه با همکاری دکتر رزاق محمودی، دکتر بابک پاک بین، دکتر زهرا امانی،دکتر امیر پیمانی، دکتر شقایق موسوی و دکتر پیمان قجربیگی انجام شد. برای مشاهده این تحقیق، روی لینک زیر کلیک کنید:
https://link.springer.com/article/10.1007/s00580-021-03293-2